2411.bölüm..

zerrin--  bedri,oğlum.. çok sessizsin.. sabah sayende nasıl geldiğimizi anlamadık..
bedri-- (gülerek) sağolun..  beraber,gideceğiz.. yine anlamazsınız,zerrin hanım..
said-- turgut da,gidiyormuş duyduğuma göre..
turgut-- evet.. irem hanım,bir gün tatil yapın dedi..
ahu-- hiç istekli görünmüyorsun turgut..
çetin-- tek gittiği içindir..
vahide-- çift olarak gideceği ,günlerde olur inşallah..

ara sıcaklar ,içkiler ikram ediliyor..

orhan-- eşyalarınız gitmiş mi,ercan..
ercan-- sabah gelecekmiş,orhan abi.. lale temizlik yapılıyor dedi..
hüseyin-- taşınmak kadar yıpratıcı birşey yok..

elif-- biz o kadar çok taşındık ki,duyunca sinirlerimiz bozuluyor..
salih--  bizde öyle ama yapacak birşey yok.. katlanıyorsun..

figen-- bekarken sorun yok da.. evlenince oluyor,maalesef.. kardeşim ,eş durumundan İzmire atanmıştı.. daha dört aylık evli.. Aydına çıkmış tayini..  istifa etmeyi düşünüyormuş..

ayla-- allah yardımcısı olsun.. bizlerde yaşadık,o durumu.. oğlumuz başka,kızımız başka yerde doğdu.. gençtik,hasrete dayandık..
besle,büyüt,okut.. hayat telaşesi ile yıllar nasıl geçti ,farkına varamadık.. tam rahata erdik ,artık mürüvet göreceğiz dediğimiz sırada.. aslında herşeyin,boş olduğunu anlamak.. hayal kırıklığı yaratıyor.. ben, ne için fedakarlık etmişim,diyorsun..

irem-- çocukların haylazlıklarından bahsediyorsan,o doğamızda var ayla abla.. her devirde,anne-baba-çocuk çatışması oluyor.. eminim o hayal kırıklığını az-çok herkes yaşamıştır..
 mesela abimle,benim yüzümden.. annemle -babamın tartıştığını duyunca.. çok şaşırmıştım.. ki,bizde hiç olmaz dediğim
birşeydi..
abim Manisada askerliğini yaparken..
 evci çıktığında,yolda yürüyen hiç tanımadığı bir kıza aşık olmuş.. aileler dahil.. kimse razı olmadı,babam en azından askerliğini bitir,daha bir yıl var.. .. işini kur,tanı..gör sonra evlen dedi.. annem babam üzülüp,birbirlerini çok kırdılar.. o dönem..
teyzem aradı,birkaç gün sonra.. yarın öğleden sonra,nurinin nikahına buyrun diyince .şok olduk.. babamın tansiyonu çıktı,şekeri yükseldi.. annem desen.. oğluyla,eşin arasında mahvoldu kadın.. klasik senin oğlun,lafı bilirsiniz..
babam hayatta gitmem,istiyorsan sen git demişti, de..
tunayla,ikimiz zor ikna edip göndermiştik..

ama maaşallah,şimdi hepsi unutuldu.. hiç birşey yaşanmamış gibi..
 anne-baba-evlat oldular yeniden..
evlat başka,torun bambaşka herhalde.. anneme söylenirken,babam
ayrılamıyor şimdi de..

vahide-- nuri kardeş mi,yaptı bunları.. hayret edilecek şey..
irem-- yaa,benim hayret ettiğim daha neler yaptı,bir bilsen..
hüseyin-- dediğin gibi,herşey unutulmuş.. anne,baba diye yere göğe
koyamıyordu nuri..
bekir-- gelinde çok saygılıydı,allah var..
sacide-- hamarat ve tertemizdi maaşallah..

bilgen-- gönderdik dedin,sen gitmedin mi.. yoksa..
buse-- gitmez mi canım.. abisi evlenirken..

irem-- anlatmadığım ve haklı olduğum.. o kadar çok şey oldu ki..
kırdı bizi. özellikle beni,yaraladı... o benim nikahıma gelmedi.. yani,gelmiş de.. görünmemiş.. sonradan duydum..
tunanın ısrarına rağmen,bende onun nikahına gitmedim..
uzun süre telefonla bile konuşmamıştık..o da,tunanın sayesinde oldu..
evine de,bir kere bebeği olduğunda..gittim.. onda da, abim yoktu..
İstanbulda gelmiş,ben iptal olmuştum.. göremedim..
tuna affetti de,ben hala yürekten affetmiş değilim..
zamana bıraktım, belki birgün olur..  konuyu değiştirecek, bir gönüllü arıyorum..

gülderen-- kalem ne oldu,kalem..
melis-- lizin kulağı çınlasın..
kahkahayla güldük..

nizamettin-- bir sorum var.. anne,babanız birbirlerini kırdıktan sonra.. nasıl normale döndüler..
tuna-- irem ,sağolsun.. çok etkiliydi.. nizamettin bey.. ziyanın
düğünündeydi herhalde.. baba-kız dans ettiler..
artık ne dediyse.. ahmet abi.. yere dizini koyup,kayınvalidemi müziksiz..dansa davet etti..

güldüler..

nizamettin-- o kadar mı.. yetti mi, yani..
irem-- tabi ki,hayır.. ama ilk adımlar,hep zordur.. kırılma anıydı diyebilirim..
uzman  değilim ama gözlemlediğim kadarıyla. asıl yapılması gereken.. eşinize verdiğiniz değeri ..samimi olarak,ona hissettirirken.. herkes ne der,diye düşünmemek.. olay bu..
hadsizlik olarak değerlendirmeyin de..kendiniz için soruyorsanız..
denemekten korkmayın.. yağmurlu anılar,size yol gösterecektir..
cesaretli olun,lütfen..

ayla-- iremm..
elif-- anı yı,ben niye bilmiyorum..
irem-- bende bilmiyorum ki.. yaylada,yağmur yağarken.. anıları olduğu, içime doğdu..
tuğba--  evinde nasıl olduğunu çok merak ediyorum,irem.
ela-- aynı böyle.. her konuda,çok becerikli..
menekşe-- ama tunayla nasıllar.. onu soruyorsan,gördüğümüz kadarıyla süperler..
irem-- sağolun,sizde öylesiniz..

nizamettin bey, ayağa kalkıp.. sandalyesini geriye aldı..
hepimiz şaşırdık.. diz çöküp.. ayla ablanın ellerini tuttu..
gözüne bakıyor.. ayla abla da,ilgisiz değil..

yahya-- helal olsun..
hüseyin-- valla,olsun.. ben yapamazdım..
elif-- büyük konuşma.. daha biz ,atışmaya başlamadık..
rekin-- göz teması başarılı..
derya-- ama ne diyeceğini unuttu,sanki..
yakup-- tiyo verin gençler..

bahri-- yaşımız yetmiyor,enişte..
murat-- bizi aşar..
behzat-- yahya enişte,sen söyle birşeyler..
yahya-- sonra,bilgene nereden bildiğimi nasıl anlatacağım..
bedri-- ne çektin be,eniştee..
bilgen-- çekmeye adaysın,ufaklık..

kahkahalarla güldük..